ഓര്മ്മ വച്ച നാള് മുതലാരൊരാളെപ്പോഴുമെന്
പ്രാണനില് വസിക്കുന്നു...
കാണുവാന് കഴിഞ്ഞി ട്ടില്ലെങ്കിലു,മെപ്പോഴുമെന്
കൂടവേ നടക്കുന്നു,സ്നേഹപൂര്വമെന്നെയെന്
പേര് ചൊല്ലി വിളിക്കുന്നു...
അഴലിന് വെയിലില് ഞാന് തളരുമ്പോള് ,ചെറു-
കുളിര് കാറ്റായ് വന്നെന്നെ തഴുകിയുറക്കുന്നു...
ഞാനുറങ്ങുംപോഴെന്റെ കാവലായിരിക്കുന്നു..
ഉണരുംപോളെന് കാതില് കര്മ മാര്ഗമോതുന്നു..
ശരിയും തെറ്റും കാട്ടി നേര്വഴി നടത്തുന്നു..
ശരിയല്ലാത്തതു ചെയ്യാതിരിക്കാന് കല്പ്പിക്കുന്നു..
കരയുംപോഴെന് കണ്ണീര് ചാലുകള് തുടയ്ക്കുന്നു..
കദനം പോക്കാനെന്റെ കവിളില് തലോടുന്നു..
കവിയും സ്നേഹത്തോടെന് നിറുകില് ചുംബിക്കുന്നു..
'മതി,ഞാന് മാത്രം നിന'ക്കെന്നാശ്വസിപ്പിക്കുന്നു...
പാദങ്ങള് തളരുംപോളൂന്നുകാല് താങ്ങാകുന്നു..
പാതയില് ഞാന് വീഴ്കവേ കൈപിടിച്ചുയര്ത്തുന്നു..
എത്ര ഞാന് ദ്വേഷിച്ചാലുമെന്നൊടു പിണങ്ങാതെ
വിട്ടുപോകാതെന്നുമെന് നിഴലായ് ചരിക്കുന്നു...
ഇരുളില് മിന്നാമിന്നി വെളിച്ചം പോല്,ഘോര-
വിപിനാന്ധകാരത്തില് ചെറു ദീപനാളം പോല്
കദനക്കടലിലെ തോണി പോല് ,കനിവിന്റെ
കറ തീര്ന്നോരാ മൂര്ത്ത രൂപം പോല്....
ആരു നീ..?
ആരു നീ,മമ ബഹിച്ഛര പ്രാണനോ,അനാദിയാം-
ജന്മം തൊട്ടെന് കൂടവേ നടക്കുന്നൊരാത്മ മിത്രമോ,
ദൈവമെന്നു ഞാന് വിളിക്കുന്നോരാദി രൂപമോ..
അറിയില്ലെനി,ക്കാരാണ് നീ...?
ആരു നീ,മമ ബഹിച്ഛര പ്രാണനോ,അനാദിയാം-
ReplyDeleteജന്മം തൊട്ടെന് കൂടവേ നടക്കുന്നൊരാത്മ മിത്രമോ,
ദൈവമെന്നു ഞാന് വിളിക്കുന്നോരാദി രൂപമോ..
അറിയില്ലെനി,ക്കാരാണ് നീ...?
വായിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോള് തോന്നി ഇതൊരു പൈങ്കിളി ലൈനിലാണല്ലോ പോകുന്നതെന്ന്... അവസാനമല്ലേ മനസിലായത്...
എന്തായാലും നന്നായി...
ലളിതം, സുന്ദരം...
...നല്ല ഉത്തമമായ ആശയം, നല്ലതുപോലെ വിവരിച്ചു. ‘തത്ത്വമസി’എന്നു പറയുമ്പോൾത്തന്നെ ചിരചാരിയായ ഒരഭൌമശക്തി, നമ്മുടെ ഓരോ ചലനത്തിലും ചിന്തയിലും നിയന്ത്രിച്ചുനീങ്ങുന്നുണ്ട്. കവിയുന്ന സ്നേഹത്തോടെ നിറുകയിൽ ചുംബിച്ച്, ‘നിനക്ക് ഞാൻ മാത്രം മതി’യെന്ന് മന്ത്രിക്കുന്ന ‘പരാശക്തി’, ‘അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി’എന്നുച്ചരിച്ച് അണ്ഡകടാഹം അടക്കിവാഴുന്നു. അപ്പോൾ ‘ആരു നീ..’ യെന്നതിനേക്കാൾ ‘അതു നീയാണോ?’ എന്നാശ്വസിച്ചുപോകും, കവിത വായിച്ചുതീരുമ്പോൾ. നല്ല സന്ദേശം ജ്വലിക്കുന്ന എഴുത്ത്, അനുമോദനങ്ങൾ.....(പോസ്റ്റുകൾ എന്റെ മെയിലിൽ ഉൾപ്പെടുത്തുക.)
ReplyDeleteആരു നീ,മമ ബഹിച്ഛര പ്രാണനോ,അനാദിയാം-
ReplyDeleteജന്മം തൊട്ടെന് കൂടവേ നടക്കുന്നൊരാത്മ മിത്രമോ,
ദൈവമെന്നു ഞാന് വിളിക്കുന്നോരാദി രൂപമോ..
അറിയില്ലെനി,ക്കാരാണ് നീ...?
ആര് നീ?? അന്വേഷണം തുടങ്ങിയത് ചിന്തകള് തലയില് ഉറച്ചുതുടങ്ങിയപ്പോലാണ് .അന്വേഷണം തീര്ന്നത്..... അവസാനം കണ്ടെത്തിയത് .." വേറെ ആരുമല്ല അത് ഞാന് തന്നെ...."
ReplyDeleteനല്ല കവിത
നിന്നെ നീയറിയുന്ന കാലമെത്തി
ReplyDeleteനിന്നിലെ നീയാണതെന്നറിഞ്ഞിടുക
നല്ലോരു നാളുകൾ വന്നിടുവാൻ
നന്മകളേറെ ചെയ്തു വളർത്തിടുക
സ്നേഹത്തിന്റെ ,
ReplyDeleteആശ്വാസത്തിന്റെ,
സമര്പ്പണത്തിന്റെ,
വിശ്വാസത്തിന്റെ ,
പ്രതീക്ഷയുടെ
വരികള്, നന്നായി .
ആരു നീ? നാമെല്ലാപേരും എന്നും അന്വേഷികൊണ്ടിരിക്കുന്നത് അതാണല്ലോ...
ReplyDeleteഅഭിനന്ദനങ്ങള്.
ആരു നീ,മമ ബഹിച്ഛര പ്രാണനോ,അനാദിയാം-
ReplyDeleteജന്മം തൊട്ടെന് കൂടവേ നടക്കുന്നൊരാത്മ മിത്രമോ,
ദൈവമെന്നു ഞാന് വിളിക്കുന്നോരാദി രൂപമോ..
അറിയില്ലെനി,ക്കാരാണ് നീ...?
ഈ ചോദ്യം നാം തുടക്കം മുതല് ഒടുക്കം വരെ ചോദിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കും
നല്ല കവിത ..ആശംസകള്
നല്ല കവിത..നല്ല വരികള്...
ReplyDeleteആരു നീ...
ReplyDeleteവിശ്വാസം. അത് തന്നെ എല്ലാം.
ഇഷ്ടായി വരികള്.
തികച്ചും നിസ്സഹായമായ അവസ്ഥയില് അവിശ്വസനീയമാംവിധം ദൈവ സാന്നിധ്യം അനുഭവിച്ച ഒന്നിലേറെ അനുഭവങ്ങളുണ്ട്.എന്നെപ്പോലെ പലര്ക്കും അങ്ങിനെ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടാവാം.
ReplyDeleteഖാദു പതിവുപോലെ ആദ്യം എത്തി. നന്ദി,സുഹൃത്തേ.
ReplyDeleteപ്രിയ വി.എ സര്,
പ്രിയപ്പെട്ട കലാവല്ലഭന്.മന്സൂര്,മനോജ്,വേണു,ശ്രീക്കുട്ടന്,റാംജി..
ആദ്യമായി എത്തിയ റൈഹാന,ദേജ..
എല്ലാവരോടും എന്റെ സന്തോഷം. നന്ദി,നല്ല വാക്കുകള്ക്ക്.
ശുഭപ്രതീക്ഷയുള്ള ഒരു മനസ്സിന്റെ ചിന്താസ്പന്ദനങ്ങള് മനോഹരമായ ഭാഷയില് പകര്ത്തി.
ReplyDeleteഅഭിനന്ദനങ്ങള്
അനുഭവങ്ങളെ വ്യാഖ്യാനിക്കാന് ശ്രമിക്കരുത്
ReplyDeleteഅതിന്റെ തീവ്രതയില് അനുഭവിക്കുക.
"ദൈവമേ...
ReplyDeleteനീയെന്റെ മനസാക്ഷിയാണ്....."
സേതുവേച്ചി... ഇഷ്ടായി വരികള് ....
കദനം എന്ന വാക്കിന്റെ ആവര്ത്തനം ഒഴിവാക്കാമായിരുന്നു എന്ന് തോന്നി.. ബഹിച്ഛര പ്രാണന് ഇഷ്ടായി..... പക്ഷെ എന്റെ ദൈവം എന്റെയുള്ളില് തന്നെയുണ്ട്.... :-)
സ്നേഹപൂര്വ്വം
സന്ദീപ്
അതെ, ഇപ്പോഴും നമ്മോഡോത്ത് ചരിക്കുന്ന ഒരു ശക്തി..അത് എന്തും ആകാം..ദൈവവും.. നല്ല വരികള്..നല്ല ചിന്തകള്..
ReplyDeleteയഥാർഥ വിശ്വാസവും സുപ്രതീക്ഷയും കുറഞ്ഞ് വരുന്ന ഈ കാലയളവിൽ ഈ വരികൾ സമാധാനം തരുന്നവയാണ്.
ReplyDeleteഇഷ്ടപ്പെട്ടു.
ഇനിയും തിരിച്ചറിയപ്പെടാത്ത ഒരു അദൃശ്യസാന്നിധ്യം പലപ്പോഴും അനുഭവിച്ചിട്ടുള്ളതുകൊണ്ടായിരിക്കാം ഈ വരികളോടെനിക്കേറെ പ്രിയം തോന്നുന്നത്.. ആ അദൃശ്യസാന്നിധ്യം ദൈവമാണെന്ന് വിശ്വസിക്കാനാണെനിക്കിഷ്ടം.. കവിത ഇഷ്ടായിട്ടൊ, ആശയം അതിലേറെ.
ReplyDeleteകണ്ണിനേക്കാള് അടുത്തുപോയാല് പിന്നെ കണ്ണിനുയെങ്ങനെ കാണാനാകും..?
ReplyDeletenice
ReplyDeleteകരയുമ്പോഴെന് കണ്ണീര് ചാലുകള് തുടയ്ക്കുന്നു..
ReplyDeleteകദനം പോക്കാനെന്റെ കവിളില് തലോടുന്നു..
കവിയും സ്നേഹത്തോടെന് നിറുകില് ചുംബിക്കുന്നു..
'മതി,ഞാന് മാത്രം നിന'ക്കെന്നാശ്വസിപ്പിക്കുന്നു..
ഇങ്ങനെയൊരാൾ എന്നും കൂടെ നമ്മെ സംരംക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതാണല്ലോ നമ്മുടെയൊക്കെ ഒരേയൊരു രക്ഷ അല്ലേ ..സേതു
ആരെങ്കിലുമാവട്ടെ,അദ്ദേഹം തുണച്ചു അടുത്ത കവിത ഉടനെ എഴുതിയാല് മതി ..ആശംസകള് ഉണ്ട് കേട്ടോ
ReplyDeleteനല്ല വരികള് ഒത്തിരി ഇഷ്ടായി.. അഭിനന്ദനങ്ങള്
ReplyDeleteഅനാദികാലം മുതല് പലരും അന്വേഷിച്ച സത്യം. "നീ ആരാണ് ?" എന്ന് തുടങ്ങി "അത് ഞാന് തന്നെയോ ?" എന്നെത്തി നില്ക്കുന്ന ചോദ്യം ..ഓരോ പ്രാണനിലും ചൈതന്യമായി , ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ പുഞ്ചിരിയായി, ഒരു കുഞ്ഞു കാറ്റായി വന്നു തഴുകുന്ന സ്നേഹം !
ReplyDeleteകവിതയുടെ സന്ദേശം മനോഹരമായിട്ടുണ്ട് !
പ്രിയ സേതുലക്ഷ്മി,
ReplyDelete'ആരു നീ' എന്ന കവിത വായിച്ചു.
ഇഷ്ടമായി.
സത്യാന്വേഷണത്തിന്റെ അഥവാ സ്വത്വാന്വേഷണത്തിന്റെ ഈ 'കവിതാവഴി' നന്നായി.
ശങ്കരാചാര്യര് മുതല് പല മഹത്മാക്കളും ചോദിച്ച അതേ ചോദ്യം ...
അഭിനന്ദനങ്ങള്!
(ഇന്നാണ് ബ്ലോഗ് സന്ദര്ശിച്ചത്. മുന്പെഴുതി പോസ്റ്റ് ചെയ്തതൊക്കെ സമയമുണ്ടാക്കി വായിക്കാം. എഴുതാം..)
ഇഷ്ടമായി
ReplyDelete